Ben de blogcu oldum!

Minik bebeğim Kağan 20 mayis 2013 tarihinde doğdu.
Çömez bir patoloji asistanı olan ben, hergün yoğun çalışıp haftanın belli günlerinde de geceleri mikroskop başında cam bakarken, beni bekleyen belirsiz bir "mecburi hizmet" süreci varken, eşim Cihan henüz askerliğini yapmamışken... Kısacası hiç hazır olmadığımız bir dönemde geldi hamilelik haberi.
Çok zor gecen 39 hafta, sonrasında elektif sezeryan ve hayatımda hiç yaşamadığım, hamileyken bile hiç hayal etmediğim, içime ılık ılık akan, her geçen gün çığ gibi büyüyen annelik duygusu.
Aslında blog yazmak hamilelik döneminde aklıma gelmişti. Fakat söylediğim gibi çok zor geçtiği için çok sıkıcı bir blog olacaktı. "Bugün yine midem bulanıyor", "Artık kusmaktan bıktım", "Bu nasıl bir eziyet", "Aynaya bakmadan gecen bir gün daha" yazacak pek birşey yoktu yani :) Ama Kağan öyle mi... Her gecen gün onun büyümesini, yeni birşeyler keşfetmesini izlemek artık hayatımın en büyük mutluluğu... Sonra canim arkadaşım Fatma'nın hamilelik haberini aldık. Bize o güzel haberi verdikten sonra blog yazdığını söyledi. O gün heyecanla girip tüm yazdıklarını bir solukta okudum. Çok etkilendim. Hamilelik döneminde yaşadıklarını hiç unutmayacaktı hem de düşünsenize minik meleği için çok güzel bir hatıraydı. Benimse Kağan'a "Senin hamileliğinde şunları yaşadım" diye sıkıcı hikayeler anlatacağımı o an anladım. Ama hala kendi blogumun olması olayına sıcak baktığım pek söylenemezdi. Fakat bu gece o blogu okurken ağladığımı farkettiğimde insanların birbirlerinin duygularına ne kadar kolay dokunabildiklerini anladım. Hem yazsam ne olacaktı ki, evet sayısalcı olduğumdan edebiyatım iyi değil ama belki arkadaşlarım deneyimlerimden yararlanırlar dedim ve ben de blogcu oldum!